Kıyamadım,

Kıyamadım artık , her dakikalarını beni ve Atakan’ı mutlu etmek için harcayan canım annem, babam… Ne yedirsek Gamze’ye iyi gelir, bir lokma fazla yer mi diye gözümün içine bakmalar, Atakan’ım canım annem diye kucağıma oturunca içlerinin yağı gider bacaklarım ağrır diye, nasıl temizlesek evi diye sürekli uğraş içersindeler.

Dün gece aklıma mukayet olmakta çok zorlandım, ağrıdan mı, kalbimin sancısından mı bilmem ağlama sebebim ama kötüyüm uzunca biii süredir, keyfim kaçık.

Uykusuzlar hem annem, hem babam uyandırmak istemiyorum kıyamıyorum, canıma kıyayım bitsin dedim resmen, sonra döndüm mışıl mışıl uyuyan oğluma baktım uzunca öyle tatlı ve masum ki…

Ağladım uyanır diye korktum, sonra koltuk değneklerimi aradım baktım uzaktalar alamıyorum tekrar süzüldü gözümden yaşlar, yatağın kenarına kendimi kaydıra kaydıra ulaştım, kalktım tuvalete sessizce oturdum klozetin tepesine nasıl dua ediyorum, biii yandan peçetemle ağzımı kapatıyorum sesim duyulmasın diye çıktım balkona canım babam tıkırtımı duyunca hemen sıçradı gel babacım dizlerini ovalayım diyor annemi çağır ne olur ihtiyacım var anacım koştu geldi yukardan sabaha karşı saat dört civarları gidelim, yazlıkta yapamadıysan, o an boynuna sarılıp kendimi bırakmak istedim benim kendimle sorunum anne derken daha hıçkırmaya başladım. Biraz sakinleştim salıncakta beni sallaya sallaya uyutmuş.

Oğlumun sesine uyandım sabah olmuş, güneş açmış koltuk değneklerini yerden aldığım gibi fırladım salıncaktan yanına gittim, Allah’ım mucize işte bu her anımda, yanımda, aklımda hep bana verdiği güç ona bakmam yeterli ama bazen hatta bu aralar sık sık bunalıyorum, birazda sevdiğime kalbim kırık heral de tüm derdim o bu sıralar.

Karışığm, karmakarışık bilemedim işte…

SEVGİLER,

SAĞLIKLA KALALIM,

GAMZE ANNE…