BİR YUMAK MUTLULUK

Yattığım gün (9ŞUBAT 2012) , yani oğlumdan ayrıldığım gün, kalbim atarken ruhumun öldüğü gün, işte o gün başladı herşey hastanede başta yatak bulamazken, arabada oturmuş hastane odasının boşalmasını arabanın içinde beklerken, tanımadığım biri geldi. Gözleri parlarcasına hadi seninde parlasın bu gözlerin bakma böyle bana dercesine umut olmak istemiş tüm Nurturia anneleri adına gelmiş Çiğdem Anne, arkadan İstanbul’dan çıkıp gelen Nuran Anne, arkasından Gülcan Anne, sonra sesimi duy geçicek diyen Ayşin Anne daha ismini unuttuğum binlerce anneler.

Peki ya gelen telefon mesajları,  hepsini tek tek okusamda, cevap veremediğim mesajlara,

Bana kitap gönderenlere,

Telgraf yollayanlara ,

Mektup yollayanlara,

Kadın kollarından gelenler şahaneydi, emeğinize sağlık,

Kargo poşetinin içine ufak ama dünyanın en anlamlı hediyelerini koyanlara,

Hastane kapısına gelip camdan bay bay yapma çabası verenlere,

Camdan gözlerindeki ışığı bana iletenlere,

2 şiş, 2 yumak koyup oyalanmam için bana destek olan Bodrum’luya

Elinde kanlarla gelip Ege Üniversitesinin kan alma merkezine kanları toplu olarak bırakan ya da diğer hastanelere bu Gamze Anne için diyen yüzlerce Anneye milyonlarca teşekkürler.

Ceza evinden gelen ayrı bir telgraf vardı beni şaşırtan. Sana canımı vereyim yeterki tutsun iliğim yazmış. Çok sağol sanada abicim.

Oğlumun ağzından çıkan bir Teşekkürmüş gibi algılayın bunu. Eğer kurtulursam, sizler benim annemi kurtardınız çok sağolun deyişi olarak, bii yavrunun teşekkürü olarak kabul edin.

Tüm görsel basın peki size nasıl teşekkür etsem. Sesimin çıkmaya hali olmadığı anları yaşarken benim yerime sizler haykırdınız çığlığımı. Tüm bu derdi kaleme alıp benimle ağladınız. Kiminizle telefonda konuştum yakarışımı duyurun yalvarırım dedim. Elinizin uzandığı yere kadar götürün dedim. Yaptınız bunu sağolun.

OKAN BAYÜLGEN haftada 5 gün canlı program yayını varken yanıma gelmen nasılda güzeldi, karşımda sizi görünce başta inanamadım. Kalp atışımı nasıl hissettim. Oğlum için geldiniz. Çok ama çok sağolun.

Gazetelerin hepsini aldırdım saklamak için. Büyüyünce oğlum Gamze Anneyi daha iyi tanısın diye. Eğer bu yolun sonu yaşamsa ben anlatırım onu ne kadar çok sevdiğimi, eğer bu yolun sonu ölümse, gazetelerden nasıl Türkiye ile  elele verip gösterdiğimiz akıl almaz muhteşem çabayı gösterir babası oğluma.

Eminim Türkiye’de yaşamaktan çok gururlanıcak. Bu nasıl birlik beraberlik böyle diye şaşıracak. Gücümüzü oğlumda görecek. Bunun için görsel basına çok ama çok teşekkür ederim.

Son birşey daha bu sabah 30’a yakın mektup geldi. Bir sınıf öğrencidendi bu gelen mektuplar. Işıl ışıl hepsi gülümsemiş toplu çekilen fotoğrafa. Çok sağolun çocuklar. Dayı Ahmet Ağa İlköğretim Okulu öğrencileri. (Gaziantep)

Canım öğrencilerim her açtığım zarfta beni öylesine şaşırttınız ki anlatamam. Canım güzel gönüllü öğretmenime diyecek sözde bulamadım. Muhteşem öğretmen gurur duydum sizinle.

Benimde bir anne olarak en büyük hayalimdi ATAKAN’ı önlük içinde görmek. Parmak kaldırırken görmek ne güzel olurdu.

Belki sizin sayenizde olur bu mucize…

ALLAH YAR VE YARDIMCIM OLSUN TÜM HASTALARLA BİRLİKTE BANADA ACİL ŞİFALAR DİLİYORUM.