Sevgili Bebeğim,
27.10.2008
Bu gün 16 haftalık 2 günlük oldun bu mektupları bayadır yazmadığımı fark ettim sana. Ama dünyaya gelince anlayacaksın, bazen hayat o kadar koşturmayla telaş içinde geçiyor ki insan yapmak istediği bir çok şeyi zamanın yetmediği için atlıyorsun. Ama hiç vicdanım rahat olmadı inan ki annecim. Senden uzaklaştığımı hissettim ve çok üzüldüm.
Sana biliyorsun hep bebeğim diye hitap ediyorduk ama artık Cumartesi günü yani
1 Kasım 2008 de 17. haftanın ilk günü Dr. Aykan Hocaya gideceğiz. Kız mı yoksa erkek mi olduğunu öğrenmenin zamanı gelmiş bebeğim. Acaba gelişmen nasıl sağlığın nasıl çok merak ediyorum boyun bu sefer ne kadar oldu acaba. Seni ilk öğrenip de doktora gittiğimizde sadece 4 milimdin sonra 14 milim olduğunu ve artık 3 santim sonra seninle 4. görüşmemizde 7 santim olduğunu öğrendik. Dr. dan hemen sonra sana alışverişe çıkıcağız babanla bakalım neler alırız sana canım benim çok heyecanlıyım zaman aslında çabucak geçse de sana biran önce kavuşsak. Şuan evimize gelmeni beklediğimiz karnımda ağırladığım evime gelecek olan en önemli misafirimsin. Annecim seni karnımda yaklaşık 5 ay daha misafir edeceğim. Daha sonra birbirimizden ayrılıp, yeniden tanışıp birleşeceğiz. Acaba sende benimle hatta bizimle tanışmak için benim kadar heyecanlı mısın. Öyle sanıyorum ki evet. Korkuyorum bir taraftan aslında. Bilmiyorum sadece düşünüyorum benim için bir imkansız olan, bir hayal olan gerçeğe sadece bir kaç ay kaldı. Evet korkuyorum, ya sadece yine hayal olarak kalırsa? Ya 4 yıllık evliliğimin en güzel sürprizi dediğim olay sahiden hayalse? Allahım, hayır hepsi gerçek hem de hepsi şimdi kıpırdıyorsun ve hayal olmadığın besbelli. Bekliyorum bir tanem, halen sabırla bekliyorum, vereceğin her acıya sonsuz saygı duyacağım, sen yeter ki mutlu gel, sen kendi rızanla bizi kendine aile seçtin, biz de sana hazırız. Seni hiç tanımadığımız halde öyle çok seviyor ve istiyoruz ki, bunu ancak gelince anlayacaksın.
Seni seviyor ve bekliyorum…
ANNEN
GAMZE AKBAŞ
SENİNLE YAŞAYALIM:) 