Eften, püften bozacaksanız okuyun tekrar okuyun Gamze hanım demiş bana biiii yorumcum, okudum, sadece hıçkırıklara boğuldum hep dedim, yine diyorum evet kırdım, kırıldım ama ”’EŞİMİN EŞİ YOK”’
NORMAL BİR AİLE
by atakan310309
Saat 01:30 cep telefonumdan babama mesaj atıyorum:””Baba, Atakan yanımda uyuyor onu senin beni sevdiğin gibi ARKA KALEM diye seviyorum, ben senin arka kalen olabildim mi bilmiyorum ama sen benim hep ön kalemdin”. Baba olmak gerçekten dünyanın en güzel ama en zor işlerinden biri. Mart 2009 dan beri üç kişi yattığımız yatakta şimdi iki kişiyiz Atakan ve ben, annesi ise bir hastane odasında muhtemelen o da uyumuyor veya uyuyorsa bile birazdan ya ilaç takacaklar diye yada ateşini ölçmeye gelecekler diye uyanacak.
Sivri sinek sesi duyuyorum Atakan uyanır diye ışığı açamıyorum ama havanın sıcak olmasına rağmen üzerine bir çarşaf örtüyorum sinekler yemesin diye. Tam 50 gün Gamzenin yanındaydım sadece o, ben ve yanımıza gelen doktor ve hemşireler, şimdi bir haftadır Atakanın yanındayım. Hastanede yaşadıklarımız tam bir sabır işi, hergün Gamze’nin farklı acılar çekmesi,benim ise o acıları yaşarken sadece ona destek olmaya çalışmam ve ÇARESİZLİK. Ve bir haftadır Gamze’yi annesine emanet edip yavrumun yanına geldim. Kim bilir o 50 gündür annesiz babasız neler yaşadı iç dünyasında daha 3,5 yaşında bile değil ama tam 5 aydır normal bir ailesi yok, ve bu da ilk böyle geçen 5 ayı değil. İlk hastalığında daha anne, baba bile diyemiyordu ama şimdi ilk geldiğim gün baba diye kucağıma atladı ve ardından yaşadığım o 50 günlük çaresizlik mi yok sa bu mu dedirten soruyu patlattı “Annem ne zaman gelecek?” bende gelecek babacım gelecek kursu daha bitmedi biraz daha çalışması lazım dedim. Bunları söylerken gerçekten umutluydum çünkü elin İtalyanı; karıma, oğluna kavuşsun onlar da NORMAL BİR AİLE olsun diye iliğini vermişti ve kime verdiğini bilmeden. Canım acır mı diye düşünmeden kalça kemiğinden iki ünite iliği göndermişti.
İşimiz daha bitmedi Allahta yardımcı olursa inşallah, Gamze nin kursunu bitirmesi için biraz daha çabalaması gerekiyor, çünkü bir sebebi var o bir anne ve onun dünya tatlısı bir evladı var. Baba olmak zor iş geldiğimden beri Atakanla türlü türlü oyunlar oynuyoruz o içten gülüyor, eğleniyor ama ya ben, bir yarım eksik gülmeye çalışıyorum, aklım orada ateşi çıktı mı, tansiyonu ne oldu diye. Ama bunu o küçük yavrucuğa belli etmemen lazım çünkü 50 gündür görmediği babasının üzgün olduğunu hiç bir evlat görmek istemez 3 yaşında bile olsa. Dedim ya umutluyuz diye çünkü elin İtalyanı üşenmedi donör oldu ve vazgeçmedi iliğini verdi. Hani Vehbi Koç bir üniversitede konferans verirken tahtaya bir tane 1 yazmış sonra mezun olduğu okullar için birer sıfır kurduğu her şirket için birer sıfır koymuş ve işte benim bu servetim demiş ve o birin ne anlama geldiği sorduklarında o 1′in sağlık olduğunu söylemiş o olmadan hepsi kocaman bir sıfır. Evet elbetteki bizim onun kisi kadar sıfırımız yok ama herkesin bir serveti var en büyük servet ise NORMAL BİR AİLE. Yıllardır organlarımı bağışlamayı düşünürüm evet hepsini bağışlıyorum çünkü birilerinin de belki bu sayede normal bir ailesi olur. Ama eğer kısmet olurda birilerine yararsa önce o kişilerin ailelerinin de organ bağışı yapmalarını şartıyla çünkü öldükten sonra hiç bir işe yaramayacaklar. Ama eğer aileleri bağışlamak istemezse yinede organlarım helal olsun yeter ki bir şeylerin farkına varsınlar. Bir de ölmeden bağış yapmak başkalarının hayatını kurtarmak var nasıl mı bizim İtalyanın yaptığı gibi vücudumuzun fabrika gibi ürettiği iliğimizi bağışlayarak. Sırf birilerinin NORMAL BİR AİLESİ olsun diye. Bu yazıyı niye yazdım biliyor musunuz ? Ey bu yazıyı okuyan kişiler eğer sizinde farkında olmadığınız ama kocaman bir servetiniz olan normal bir aileniz varsa değerini bilin. Eğer öften püften sebeplerden o aileyi bozacaksanız, önce bir düşünün. Ve Allaha her gün normal bir ailem olsun diye dua eden insanlara yardımcı olmak için bir şeyler yapın. Ve sayın devlet büyüklerimiz lütfen verilen o kanlar çöpe gitmesin sizlerinde bir gün o bir damla kana ihtiyacınız olabilir çünkü onlar binlerce insan için umut, normal bir aile olabilmenin anahtarı. Saygılarımla. (Emrah AKBAŞ)