Şimdi Atakan’la konuştum. Annecim kocaman balonum var benim hemde ipli pat pat yapıyorum dedi. Hadi sende gel koltuğa otur seyret beni, baksana çok eğlenceli deyip güldü…
Görüşürüz konuşmam bitti dedi kapadı.
İçimdeki tarifi anlatılmaz duyguyu yeniden yaşadım. Tüm gücümü toplayıp annemmm benim inan ki az kaldı gelicem dedim. Dediğime inanmadım ama kesin söz verdim çocuğa. Yaaa sözümü tutamazsam napacaktım…
Canım yavrum benim, sevdiğim, hayat telaşım, evimizin neşesi, kalbimin gülen yüzü, babasının sırt çantası, (omzundan hiç inmez babasının sürekli güreş yaparlardı) yaşama sevincimiz kısaca… Sana bunları yaşattığım için çokk ama çokk üzgünüm. Her an aklımdasın annecim, sakın unutma bunu…
SENİNLE YAŞAYALIM:) 